شور ثبت‌نام در انتخابات ایران
شور ثبت‌نام در انتخابات ایران
ثبت‌نام برای انتخابات ریاست جمهوری در ایران همیشه اینچنین رنگارنگ بوده است. این شور و هیجان برای ثبت‌نام گرچه مورد تایید مقامات این کشور نمی‌باشد، اما به نظر شخصی من یکی از جلوه‌های جالب زندگی سیاسی ایرانیان است که فکر می‌کنم بودن آن صد البته بهتر از نبودن آن است. زیرا اگر قرار باشد فقط کسانی برای ثبت‌نام بیایند که بر اساس قانون اساسی این کشور دارای شرایط می‌باشند، تعداد ثبت‌نام کنندگان به سختی ممکن است از انگشتان دو دست فراتر برود. این محدودیت هم از زیبایی این روند می‌کاهد و هم منجر به بیکاری خبرنگاران و عوامل اجرایی مستقر در وزارت کشور می‌شود. درست است که در نهایت فقط چند نفر از بین حدود 16000 ثبت‌نام کننده تایید صلاحیت شده و وارد رقابت می‌شوند، اما تمام افراد همانگونه که به نظرم حق ثبت‌نام دارند، حق دارند به ثبت‌نام خود ببالند و در کارنامه خود آن را به عنوان یکی از کارکردهای خود ثبت کنند. حتی اگر فرض کنیم که برخی از این افراد به قصد نمایش خبری برای ثبت‌نام مراجعه می‌کنند، قبول کنیم که برخی نیز واقعا خود را واجد شرایط می‌دانند و به قصد ایجاد شور و هیجان انتخاباتی برای ثبت‌نام می‌آیند و این شاید از جمله حقوق شهروندی آنان نیز باشد. شاید بهتر باشد وزارت کشور ایران به جای تلاش برای محدود کردن ثبت‌نام افراد، تلاش کند با روش‌های دیگری آن را به نماد علاقمندی ایرانیان به سرنوشت سیاسی کشورشان تبدیل کند.